Panie trzeba wciskać na siłę

Wyszło - jak to u nas - zupełnie jak zwykle. Pod wskazany przez redakcję numer dzwonili niemal sami mężczyźni. Z przejęciem i troską radzili nowej szefowej rządu, żeby zrzuciła wreszcie te niebieskie garsonki, wszak świat ma więcej kolorów. Dostało się też fryzurze pani premier - jeden subtelny pan określił ją mianem rabarbaru, w który właśnie strzelił piorun. Niedobre okazały się też okulary oraz makijaż: dla jednych bez wyrazu, dla innych przerysowany. Co bardziej zorientowani słuchacze sugerowali Ewie Kopacz wizytę u wizażystki i kilka profesjonalnych zabiegów w gabinecie medycyny estetycznej.

Jak dalej rozwinęła się akcja, nie wiem, bo z wściekłości na nasz narodowy seksizm i szowinizm przestałam słuchać radia. I mimo że upłynęło już trochę czasu, złość wcale mi nie przeszła. Zastanawiam się, czy ci sami uprzejmi słuchacze ogólnopolskiej rozgłośni byliby tak samo pomysłowi i pomocni, gdyby to exposé miał wygłosić mężczyzna? Czy też wskazywaliby na oklepany kolor garniturów i fatalną fryzurę? Czy doradzaliby zmianę oprawek okularów albo serię ratunkowych zabiegów kosmetycznych? Śmiem wątpić.

W duszach męskiej części naszego społeczeństwa pierwsze skrzypce wciąż grają stereotypy. Rządzić to powinien facet, a kobieta ma co najwyżej dobrze wyglądać. Kiedy wprowadzano parytety, to podchodziłam do nich sceptycznie. Dziś wiem, że byłam w błędzie. Bez tego nigdy nie da się Polski zmienić. Kobiety na stanowiska trzeba wciskać siłą, bo z ich kompetencjami i profesjonalizmem nikt się przecież nie liczy.