Sukces urologów ze szpitala przy Batorego

Środa, godzina 9, sala operacyjna szpitala przy Batorego. Zaczyna się zabieg wszczepienia implantu - sztucznego zwieracza cewki moczowej. Operatorem jest Szwajcar dr Christofer Llorens. Oprócz niego przy stole operacyjnym - prof. dr Tomasz Drewa, koordynator Oddziału Urologii i Urologii Onkologicznej SSM oraz dr Przemysław Adamczyk.
[break]

Zabiegi nieodpłatne

W całej Polsce jest zaledwie kilka ośrodków, które przeprowadzają tego typu zabiegi. Od środy jest wśród nich także Specjalistyczny Szpital Miejski w Toruniu.
- Obie operacje się udały. Poddani im zostali pacjenci z nietrzymaniem moczu po usunięciu prostaty z powodu nowotworów - tłumaczy prof. dr Tomasz Drewa. - To właśnie tacy pacjenci najczęściej kwalifikowani są do operacji. Implanty przy nietrzymaniu moczu mogą być stosowane tylko u mężczyzn.
Pacjenci cierpiący na nietrzymanie moczu będą mieli możliwość poddawania się tym zabiegom nieodpłatnie, bo są one refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Jak dodaje prof. Drewa, dotyczy to tylko ośrodków, które posiadają uprawniające do tego certyfikaty.
Na czy polega działanie implantu zwieracza? Gdy regulowany mankiet otaczający cewkę moczową jest wypełniony, cewka jest zamknięta. Pacjent trzyma mocz. Gdy pacjent chce oddać mocz, naciska i puszcza przycisk pompki znajdującej się w mosznie. Pompka pobiera płyn z mankietu zmniejszając ciśnienie wokół cewki. Pacjent oddaje mocz i pęcherz zostaje opróżniony. W ciągu 2-3 minut mankiet automatycznie wypełnia się, zaciska i zamyka cewkę moczową. Pacjent znów trzyma mocz.

Wstydliwa dolegliwość

Z medycznego punktu widzenia nietrzymanie moczu oznacza mimowolny wyciek moczu z cewki moczowej prowadzący do opróżnienia (całkowitego lub częściowego) pęcherza moczowego. Ta dolegliwość często jest przez pacjentów ukrywana nawet przed najbliższymi. Problem dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Do 50-tki panie stanowią liczniejszą grupę pacjentów z tą przypadłością, jednak z wiekiem odsetek mężczyzn zdecydowanie wzrasta. Przy czym, w ich przypadku przeważnie nie jest to zwyczajna oznaka starzenia się, a najczęściej dolegliwość jest powiązana z innymi schorzeniami, jak przerost prostaty, nowotwór prostaty, zaburzenia neurologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona czy choroba Alzheimera. W mniejszym stopniu „winna” może być np. cukrzyca.