Minął Tydzień. Reformator za miedziaka

W poniedziałek, na jednej konferencji prasowej rozwiązał trzy problemy, na których wcześniej zęby połamało sobie kilka rządów i parę kompletów parlamentarzystów. A Jan Rulewski, niczym Pomysłowy Dobromir, pomyślał chwilę i już wie.

Zacznijmy od rozbrojenia najlżejszej miny w tym arsenale - abonamentu RTV. Płaci go tylko około 10 proc. gospodarstw domowych, a ponad 9 mln Polaków korzysta ze zwolnień w opłatach. Zdaniem senatora Rulewskiego, da się to naprawić poprzez powszechną i bezwyjątkową opłatę audiowizualną. Nie będzie ona bolała, jeśli zastosujemy socjotechniczną sztuczkę. Polegałaby na zastąpieniu napuszonej i odpychającej „opłaty audiowizualnej” żartobliwą i sympatyczną „telewizją za miedziaka”. Senator wyliczył, że gdyby wszyscy dorośli Polacy sumiennie płacili składki na media publiczne, to miesięczne obciążenie na głowę z tego tytułu, zamiast dwudziestaka z okładem, niewiele przekroczyłoby miedzianego piątaka. Genialne, nieprawdaż? Pozostaje tylko proste zadanie przekonania ludzi do tego pomysłu. Proponuję zacząć od mojej cioci, emerytki, która mówi, że telewizja ją drażni, więc w ogóle jej nie ogląda. Jeśli senator Rulewski ją przekona, to gotów jestem uwierzyć, że przemówi do rozsądku także pozostałym milionom zwolnionych z opłat. Zanim jednak zacznie przekonywać emerytów, może lepiej niech sprawdzi, na ile kresek może liczyć w parlamencie. Ilu chociażby posłów i senatorów PO przed jesiennymi wyborami (bo potem to już liczenie gruszek na wierzbie) zadeklaruje poparcie dla projektu ustawy, mającej odebrać przywilej dziewięciu milionom potencjalnych wyborców?

Drugi genialny pomysł to reforma emerytalna. A właściwie rewolucja emerytalna - i to w trzech wariantach, do wyboru dla zainteresowanych. Pierwszy wariant: „emerytura za wysługę”. Przepracowałeś 40 lat i ukończyłeś sześćdziesiątkę? Emerytura należy ci się jak psu micha. Musisz tylko złożyć zobowiązanie, że nigdy już nie będziesz szukał stałej roboty. Przywilej obejmowałby zatem praktycznie wszystkich ludzi, którzy nie poszli na studia, tylko od razu do kieratu, i potem z kieratu nie wypadali. Jak jednak przekonać matki, że muszą dłużej pracować, bo wcześniej korzystały z urlopów wychowawczych? Nie, matek tak nieludzko nie potraktujemy, więc urlop wychowawczy trzeba będzie zaliczyć do stażu pracy. A dlaczego poszkodowany ma być sześćdziesięciolatek, który mimo ukończonych studiów, od dłuższego czasu nie może znaleźć zajęcia? Gdyby nie chciał się uczyć, by lepiej służyć ojczyźnie, miałby teraz prawo do emerytury za wysługę. Nie, nie można karać ludzi za to, że chcieli być mądrzejsi. Absolwentom uczelni należy zatem okres studiów zaliczyć do stażu pracy.

Już te dwa ustępstwa spowodowałyby, że emerytura za wysługę byłaby czymś powszechnie dostępnym. Senator PO, jej pomysłodawca, staje się tym samym większym orędownikiem państwa opiekuńczego niż Jarosław Kaczyński i Andrzej Duda. PiS domaga się przywrócenia emerytur wypłacanych od 60. roku życia dla kobiet i 65. dla mężczyzn. Rulewski otwiera zaś furtkę do emerytury dla większości sześćdziesięciolatków obu płci. Ba, nawet młodszych, bo w pakiecie pomysłów senatora jest też „emerytura dla ciężko pracujących”, o którą wystąpić mogłyby kobiety po 55. urodzinach i mężczyźni po sześćdziesiątce. Kto na tę armię emerytów zapracuje? Nie moje zmartwienie. Jeśli Jan Rulewski na jesieni zostanie premierem, to powoli mogę zacząć myśleć o emeryckich fajfach pod tężniami w Ciechocinku.