Naprawdę beznadziejny milioner

Nie sprawdzałem, ale tak mówią. A w kulturze pop, to już w ogóle – mamy samych urodziwych młodzianków, zdecydowanie wolnych od problemów rodzin bez prawa do 500+ i frankowiczów... Bo wiadomo, że w tej bajce miejsce w hierarchii ustala wycena reklamowa i wysokość honorariów misia-gwiazdora.

Pewnie dlatego ujął mnie pan Jo Nesbo, ukochany przez świat cały, a Polaków-szaraków szczególnie, norweski autor powieści kryminalnych. Nesbo wizytował ostatnio Polskę, gdzie wypytywano go m.in. o te miliony, które zarobił, sprzedając miliony książek. I Nesbo ponarzekał, że jest beznadziejnym milionerem. Jachtu nie ma, jeździ rowerem, i choć te miliony pozwalają mu nie martwić się głupotami, to wydaje je na walkę z analfabetyzmem. Bo jakoś mu wstyd, że tyle zarabia. I wcale nie brzmiało to nieszczerze, kiedy mówił o poczuciu, że dostał za dużo.

Cóż, można rzec, że Norwegia to dziwaczny kraj – w końcu to tam morderca Breivik wygrał proces, bo nieodpowiedni standard więzienia męczył go i stresował nieludzko. Wstyd Nesbo jest więc taki uroczy, egalitarny i skandynawsko dziwaczny. Tyle, że Skandynawia mocno się zmieniła i do popisywania się bogactwem też podchodzi się tam dziś inaczej. A jak to jest u nas, w przaśnym kraju nad Wisłą, w którym nie rodzą się jakoś ani wstydliwe gwiazdy kryminału, ani ociekający złotem idole muzyki rap? O dziwo jest chyba bardziej nesbowo niż rapersko. I to nie tylko dlatego, że jaki kraj, tacy bogacze... Owszem, mieliśmy trochę wyskoków, choćby pop-polityków poubieranych w wielkie zegarki, ale u naszych gwiazdek standard to jednak deklarowanie, że pieniądze w ogóle ich nie zmieniły, bo ważne w życiu nie są. A że powody tych deklaracji są inne niż u Nesbo? I że ten nasz wstyd trąci fałszywką? Co zrobić.

No a Nesbo będzie teraz, na zlecenie Anglików, po swojemu pisał “Makbeta”. No i biedaczyna znowu zarobi.ą