Przebiegł ponad 800 km wzdłuż najwyższych pasm górskich, by pomóc chorym dzieciom. Pokaz filmu i spotkanie z ultramaratończykiem

Pokaz filmu, połączony ze spotkaniem z jego bohaterem (Szymon Makuch) i reżyserem (Adrian Dmoch) odbędzie się w czwartek, 11 stycznia w Kinie Orzeł. Na srebrnym ekranie zobaczymy pełną emocji opowieść o walce z własnymi słabościami, bólem, zmęczeniem i chwilami zwątpienia.

Szymon Makuch swoją przygodę z bieganiem rozpoczął około 10. roku życia. W 2018 r. zaczął biegać ultramaratony i zrealizował cztery maratony charytatywne. Pierwszy potężny dystans, z którym przyszło mu się zmierzyć, wyniósł 620 km – był to bieg przez Islandię. Następnie dwa razy przebiegł Polskę – od morza aż po góry (z Helu do Krakowa i z Suwałk do Krakowa). Jego ostatni projekt – licząca niemal 1000 km trasa biegnąca przez teren północnego Pakistanu, wzdłuż trzech najwyższych górskich pasm świata: Hindukusz, Karakorum i Himalaje – to właśnie KarakoRun. To też pierwszy projekt, który został sfilmowany. Co więcej, dokument ten otrzymał nagrodę "Złoty Mamut" podczas III Festiwalu Filmów Sportowych w Zakopanem.

Jak mówi nam Szymon Makuch, film ten jest opowieścią o odwadze, wytrwałości i próbie zrozumienia czy fizyczne wyzwania można przekształcić w symbol nadziei i determinacji. Wspomina, że wyprawa była trudna, bo potężne wyzwanie stanowił nie tylko sam dystans, ale i warunki.

- Bieg odbywał się wzdłuż pasm górskich, a na odcinkach położonych powyżej 4 tys. metrów n.p.m. występuje mniej tlenu. Jest tam też chłodniej, jednak poniżej 2 tys. m zmagałem się z upałami – nawet koło 30 st. Celsjusza – opowiada Szymon Makuch.

Dziennie ultramaratończyk przebiegał średnio 50-55 km, a cała wyprawa trwała 19 dni (wliczając w to łącznie 2-3 dni przerwy na odpoczynek). Celem projektu było wsparcie finansowe Fundacji Herosi (zakup mikroskopu śródoperacyjnego dla Kliniki Onkologii i Chirurgii Onkologicznej Dzieci i Młodzieży Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie), a także szpitalu w Karaczi w Pakistanie.

- Projekty charytatywne, które realizuję, są mocno nakręcane w mediach, co pozwoliło na promowanie zrzutki. Jak w Polsce, podobnie działa to w Pakistanie – choć tam nawet bardziej, bo ludzie szczególnie doceniają, że pojawia się nagle ktoś z zewnątrz i podejmuje wysiłek, żeby pomóc tamtejszej społeczności – mówi Szymon Makuch.

Projekt ten okazał się wielkim sukcesem, ponieważ w ramach zbiórek zebrano niemal 30 tys. zł na mikroskop śródoperacyjny oraz około 200 tys. zł na wsparcie oddziału onkologicznego w Karaczi.

– Bardzo się cieszę z tak dobrego wyniku, bo te pieniądze mają bardzo duże znaczenie. Doskonale wiemy, że ważne jest wsparcie słowem, obecnością… ale nie oszukujmy się – to właśnie te pieniądze mają kluczowe znaczenie dla leczenia, skutecznej rehabilitacji – zauważa nasz rozmówca.

"KarakoRun" to projekt niezwykły nie tylko z uwagi na podjęty przez jego bohatera morderczy wysiłek fizyczny. Kiedy idea zrealizowania kolejnego ultramaratonu wykiełkowała, Szymon Makuch skontaktował się z reżyserem Adrianem Dmochem, który zgodził się udokumentować bieg. W projekt zaangażowali się też pacjenci onkologii, dzieci chore na nowotwór, które były swego rodzaju "coachami mentalnymi" dla maratończyka, które dawały mu dodatkowy wiatr w żagle.

- To, co jest ważne, pojawienie się dzieci w projekcie tworzy korelację z fizyczną, ale też psychiczną walkę – to swego rodzaju alegoria walki z rakiem – podkreśla Szymon Makuch. Jak dodaje, jego motywacją do realizowania kolejnych dystansów jest myśl, że ma pewien „dług do spłacenia”. – Wobec kogo, nie wiem, ale mam w sobie takie poczucie, że chcę pomóc. Nie robię tego dla żadnych rekordów, ale traktuję to jako swego rodzaju misję – którą nawet mnie jest trudno wytłumaczyć. Po prostu zależy mi na tym, żeby to, co robię, miało jakąś namacalną wartość, mogło komuś pomóc.

Jak wspomina nasz rozmówca, jego pierwszą reakcją po przebiegnięciu symbolicznej linii mety, było wielkie wzruszenie i łzy.

- To była dość zabawna sytuacja. Bieg zakończyłem na przełęczy Babusar. Wbiegłem akurat w takie miejsce, gdzie jest bardzo dużo turystów i lokalnych mieszkańców. Byli bardzo zdziwieni widząc białego człowieka, który na dodatek płacze. To dla nich raczej niecodzienny widok – mówi Szymon Makuch.

Podczas realizacji projektu nie zabrakło też chwil zwątpienia.

- Ultramaraton jest czymś wyczerpującym – tak fizycznie, jak psychicznie. Nie da się zrobić takiego projektu od początku do końca z uśmiechem na ustach. I to jest zupełnie naturalne. Tak jak tę dodatkową motywację, tak te chwile zwątpienia będzie można nieraz zobaczyć na ekranie – opowiada Szymon Makuch.

Pokaz filmu w Kinie Orzeł odbędzie się w czwartek, 11 stycznia, o godz. 19.30. Bilety: 20 zł.